فیزیوتراپی چگونه به بیماران مبتلا به کرونا کمک می‌کند؟

کمبود اکسیژن خون

افراد مبتلا به ویروس کرونا (کووید-19) از اکسیژن خون پایین رنج می‌برند. بیماران مبتلا به این ویروس مشکلات تنفسی زیادی پیدا می‌کنند و نمی‌توانند اکسیژن را به طور صحیح به اندام‌های اساسی بدن منتقل کنند.

در موارد متوسط تا شدید بیماران کووید 19، توصیه می‌شود که بیمار به حالتی بخوابد که صورتش به سمت زمین باشد. دراز کشیدن برای مدت زمان زیاد بصورت بی‌وقفه می‌تواند میزان اکسیژن را در خون افزایش دهد. این امر به این دلیل است که تامین اکسیژن در خون را در شش‌ها آسان‌تر می‌کند و همچنین بخش‌هایی از بافت ریه را فعال می‌کند که تبادل اکسیژن بیشتری را امکان پذیر سازد.

اغلب ، این روش درمانی در شرایطی مورد استفاده قرار می گیرد كه بیماران به حد زیادی درگیر وروس باشند. جابجایی بیمار به این نحوه خوابیدن و بازگشتن به حالت عادی به تیم بزرگی از کادر متخصص نیاز دارد که می تواند شامل فیزیوتراپیست‌ها نیز باشد. فیزیوتراپیست‌ها همچنین ممکن است موقعیت های دیگری مانند خواباندن به پهلو را برای کمک به عملکرد ریه بسته به وضعیت بیمار توصیه کنند.

فیزیوتراپیست ها می توانند در روند معالجه افرادی که از تهویه غیر تهاجمی استفاده می‎کنند نقش داشته باشند یا ممکن است در برخی موارد این تجهیزات را برای بهبود عملکرد ریه پیشنهاد کنند و به بیمار متصل کنند.

تهویه غیر تهاجمی نوعی حمایت از تنفس است که شامل وارد کردن یک لوله به داخل مجاری هوایی نیست. این کار معمولاً از طریق ماسک صورت یا کلاه بزرگ (مانند فضانوردها) انجام می‌شود که می‌تواند انتشار ویروس را محدود کند.

با این حال ، استفاده از این روش در درمان COVID-19 هنوز مورد بحث است. تحقیقات نشان می‌دهد که تهویه غیر تهاجمی برای افرادی که دارای انواع دیگر بیماری‌های ویروسی مانند سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) هستند، به خوبی کار نمی‌کند و این بدان معنی است که ممکن است در COVID-19 میزان نارسایی بالایی باشد. لوله گذاری زود هنگام (قرار دادن لوله در مجاری هوایی) و تنفس مصنوعی اغلب برای حالت‌های شدید COVID-19 ترجیح داده می شود.

تهویه غیر تهاجمی می‌تواند برای برخی از بیماران که دارای عفونت کمتری هستند مناسب باشد، به خصوص اگر بیمار تحمل شرایط سخت‌تر درمانی را نداشته باشد یا دستگاه تنفس مصنوعی (ونتیلاتور) در دسترس نباشد.

مخاط در ریه ها و مشکل تنفسی

در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به COVID – ۱۹ مبتلا به سرفه خشک هستند و مشکل تولید مخاط اضافی ندارند، در یکی از تحقیقات چینی‌ها گزارش شده است که ۳۴ درصد از بیمارانی که در حالت شدید ابتلا به وروس کرونا قرار دارند، مخاط اضافی تولید می‌کنند. این امر ممکن است بعد از شروع مراقبت‌های ویژه اتفاق بیفتد.

برای بعضی از افراد مبتلا به کووید-19، فیزیوتراپیست‌ها ممکن است از تنفس مصنوعی با تورم زیاد (hyperinflation) برای کمک به بیمار استفاده کنند، یا از یک سوند انعطاف‌پذیر برای مکش مخاط استفاده کنند، بدون این که نیازی به جدا کردن فرد از دستگاه ونتیلاتور باشد.

همچنین می‌توان به بیماران آموزش داد تا به طور ارادی سرفه کنند. به افرادی که مشکل تنفسی دارند می‌توان در مورد نحوه درست خوابیدن و نشستن، تکنیک‌های تنفس آرام و اصلاح فعالیت‌های روزانه خود آموزش‌هایی داده شود.

با این وجود برخی از تکنیک های تنفسی که برای پاک کردن مخاط استفاده می‌شود منجر به سرفه می شود. این امر ممکن است ویروس کرونا را گسترش دهد، بنابراین فیزیوتراپیست‌ها به تجهیزات کامل محافظت شخصی احتیاج دارند. یک اتاق فشار منفی (جایی که گردش هوا در اتاق متوقف می‌شود) برای جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس نیز مفید است.

ضعف بدنی

تمرکز اصلی فیزیوتراپی در طی شیوع ویروس کرونا این خواهد بود که بیماران در اسرع وقت به حرکت طبیعی خود برگردند. اما این فقط در شرایطی اتفاق می افتد که بیمار به اندازه کافی شرایط مناسبی داشته باشد.

این امر می‌تواند با مجبور کردن بیماران به حرکت دادن دست، پا و بدن در تخت آغاز شود. فیزیوتراپیست‌ها علائم حیاتی مانند سطح اکسیژن، میزان تنفس و فشار خون را از نزدیک کنترل می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که این حرکات برای بیمار مشکلی ایجاد نمی‌کند و قابل تحمل است.

توانبخشی نیز بسته به وضعیت بیمار متفاوت خواهد بود. در حدود 40٪ بیماران خستگی و ناتوانی گزارش شده است، بنابراین فیزیوتراپیست‌ها فعالیت را سرعت می بخشند و بیماران را در جلسات درمانی کوتاه‌تر اما بیشتر مشاهده می‌کنند. بعضی اوقات به دلیل عواملی مانند ترس (delirium) که باعث سردرگمی و اضطراب می‌شود ، همراهی بیمار با روند معالجه دشوار می‌شود، بنابراین به یاد آوردن جلسات قبلی ممکن است اثر مناسبی روی شخص بگذارد.

اکثر بیمارانی که با COVID-19 بستری شده‌اند افراد مسن و دارای بیماری‌های زمینه‌ای مانند مشکلات کلیوی، فشار خون بالا، دیابت، مشکلات شریانات قلب و چاقی هستند. همچنین برخی از بیماران ممکن است در حین روند درمان به مشکلات ریه و کلیه، قلب و کبد دچار شوند. همه این عوامل بر توانایی آنها در بهبود تأثیر می‌گذارد و فیزیوتراپیست‌ها باید با دقت در مورد توانبخشی آنها قضاوت کنند.